Ik betrap mezelf er steeds vaker op. Als ik wakker word, ergens sta te wachten of als ik in de trein zit, ik check dan altijd even Facebook. Heeft er nog iemand iets interessants gepost? Staat er een genante foto online? Is er een newsflash die ik nog niet gezien heb? Op sommige momenten is het ideaal tijdverdrijf. Facebook blijft dan ook een opmerkelijk iets. Het houdt me per dag minuten en misschien zelfs wel uren bezig. (Hier denk ik liever niet te veel over na!). Vaak scroll is doelloos over het nieuwsoverzicht, like ik her en der een status en bekijk ik wat foto’s. Toch komt er soms iets voorbij dat net iets langer mijn aandacht weet vast te houden. Hoewel ik vaak weer snel verder scroll, ga ik later toch nog eens terug naar dat ene berichtje. In dit geval een post op de pagina Masters in Leiden NL. Op een niet zo zonnige vrijdagmiddag viel mijn oog tijdens het facebooken op de oproep voor nieuwe bloggers. Betekent dit dat de bloggers van nu stoppen? Zijn ze allemaal al afgestudeerd? Of hebben ze niets meer te schrijven? Als trouwe lezer van de blog las ik vaak gniffelend de geschreven stukjes van de masterstudenten. En nu is er ineens plek voor nieuwe bloggers.
Ik begon me ineens wat dingen af te vragen. Waarom trekt dit zo mijn aandacht? Zou ik het durven. Heb ik een vlotte pen en ben ik enthousiast over mijn studie? Vind ik het leuk om dingen over mijn studentenleven te delen in een blog? Ja, misschien wel ja op alle vragen. Ik kwam er dus achter dat het me wel leuk lijkt om te schrijven voor hetleidskwartiertje.nl. Dat wist ik dus al.
Er kwamen nog meer vragen en gedachten in me op. Wat moet ik daarvoor doen en hoe zit het met de deadline? Oei, ze vragen meteen om iets van mijn kunnen te laten zien. Er schieten gelijk allerlei ideeën door mijn hoofd. Eerst even terug naar de deadline. Oh, er is geen deadline. Toch maar niet te lang laten liggen. Als het vrijdag is gepost, dan is het nog redelijk snel als ik op dinsdag iets instuur, toch? Dus een korte bio schrijven en natuurlijk een leuk stukje. That’s it. Dit zou ik toch moeten kunnen. Hmm, misschien is dit toch niet zo makkelijk. Waar is de inspiratie als je hem nodig hebt. Dat gaat nog wat worden als ik een masterscriptie moet schrijven. Ik heb nu in ieder geval al iets op papier gezet. Zou het leuk genoeg zijn? Is het vlot genoeg geschreven? Zou ik voldoen aan de eisen? Er is maar één manier om daar achter te komen. Namelijk door op dat dikwijls vervloekte knopje ‘send’ te drukken. There he go.. And here I am als kersverse blogger!
