Zoals ik eerder geschreven heb, ben ik bezig met mijn 2e masterstage van Biomedische Wetenschappen en loopt niet alles zoals ik had verwacht. Nu zie ik mijzelf uiteraard als uiterst flexibel persoon met prettige omgangsvormen, veel humor en een goede werkhouding, maar zelfs voor zo iemand als ik is het sociale contact op een nieuwe werkplek soms lastig. Zeker als er dingen anders lopen dan verwacht.
Omdat ik een groot voorstander ben van het leren van andermans fouten (en van lijstjes) volgt hier een lijstje met do’s en don’ts (vooral dat laatste, ja).
Jezelf voorstellen
Sommigen zeggen dat je de eerste indruk nooit meer verandert. Ik denk altijd na mijn eerste stagedag: erger kan het niet, alles wat ik vanaf nu doe zal mijn imago alleen ten goede komen. Kies wat voor jou van toepassing is, maar jezelf even voorstellen aan iedereen die je tegenkomt kan nooit kwaad. Liever teveel dan te weinig. Nu sta ik soms op het lab met mensen die ik al 20 keer ben tegengekomen waarvan ik nog steeds niet weet wie ze zijn en vice versa. Best ongemakkelijk.
Collega’s feliciteren
Om dit eerste falen een beetje te compenseren heb ik alle jarige mensen hier op de afdeling gelijk hartelijk gefeliciteerd met drie zoenen om er daarna achter te komen dat men elkaar hier meestal een hand geeft… Volgende keer toch maar even een paar argeloze medewerkers bespieden alvorens ik mijn move maak om een stuk taart te bemachtigen.
U of jij?
Een dagelijks dilemma is ook de u-of-jij-kwestie. Nu is het zo dat in het lab iedereen elkaar gelijk met ‘je’ aanspreekt, dus dat heb ik inmiddels onder de knie. Het probleem is alleen dat ik moeilijk weer uit de jij-modus te krijgen ben en er ook in ongepaste situaties wel eens gebruik van wil maken. En soms ben ik gewoon zo in dubio dat ik in een gesprek voortdurend wissel tussen de twee. Nee, geef mij gewoon het Engelse ‘you’, dat zou mijn leven aanzienlijk makkelijker maken. Totdat de Nederlandse taal een dergelijk woord overneemt, blijf ik mijn arsenaal aan persoonlijk-voornaamwoord-ontwijkende zinnen vergroten.
Dingen vragen
Als laatste, vind ik het ontzettend vervelend om iedere 10 minuten met een vraag aan te komen zetten, maar als nieuwe stagiaire ontkom je er bijna niet aan. Ik heb al van alles geprobeerd: vragen zorgvuldig verdelen over alle aanwezigen, vragen verzamelen en dan in één keer op iemand afvuren, eerst op onderzoek uitgaan en alle mapjes/protocollen doorzoeken naar een antwoord en afwachten of het misschien nog vanzelf ter sprake komt. Maar ik heb het opgegeven, je komt er niet onderuit. Direct alles vragen is tóch de snelste en makkelijkste oplossing. Ik denk altijd maar: hoe meer ik nu te weten kom, hoe sneller ik straks zelfstandig kan werken en hoe sneller men vergeet hoeveel tijd ze in het begin aan mij kwijt waren. Hopelijk.
Wordt vervolgd…
