Om nog wat meer ervaring op te doen in de wereld van de wetenschapsjournalistiek besloot ik een stage te gaan lopen. Nu had ik nog geen duidelijke voorstelling van wat ik zocht. Dus waar begin je dan mee? Juist ja: een lijstje.
Met ontzag keek ik naar mijn steeds langer wordende lijstje. Het zou nog een hele klus worden om iets te vinden wat
a) ook maar deels aan mijn wensen voldeed,
b) een stagiaire kon gebruiken en
c) mij dan ook nog eens zou aannemen.
Mijn zoektocht voerde dan ook langs alle obscure vacaturesites, de LinkedIn site van SCS (de communicatiespecialisatie voor bèta’s), de website van de Universiteit Leiden, de landelijke/lokale kranten, universiteitsblaadjes en wetenschapsbladen. Het één was niet wetenschappelijk genoeg, het ander voor natuurwetenschappelijke kringen, ze zochten een hbo-student of het was eigenlijk een marketingstage. Totdat ik door googelen op de website van een medische uitgeverij terecht kwam met een stagevacature die verdacht veel op mijn eigen lijstje leek.
En? Ja hoor, een motivatiebrief (maak gebruik van de feedback van huisgenoten/vrienden!), een CV (hier een handige handleiding van de Universiteit Leiden) en mailtje later zat ik in de trein naar Amsterdam voor een gesprek. Op de bovenste verdieping van een mooi grachtenpand maakte ik kennis met de medische redacteuren van Medix, een klein bedrijf dat zowel tijdschriften als websites voor klanten in de medische sector samenstelt.
Ik heb het hele gesprek zitten wachten op moeilijke vragen (die niet kwamen), veel te sterke zwarte thee gedronken (vergeet niet door de zenuwen het zakje te verwijderen) en geprobeerd mijn kansen in te schatten. De twee redacteuren (beide biomedici, de een enorm vrolijk de ander vrij kritisch) lieten echter geen duidelijke signalen los. Na een half uurtje stond ik weer buiten: enthousiaster, maar ook onzekerder dan ooit. Had ik iets anders moeten antwoorden? Meer vragen moeten stellen? Mij assertiever moeten gedragen?
Gelukkig, twee dagen later kreeg ik het verlossende telefoontje van de hoofdredacteur: Oh zit je in de trein? Ga je op vakantie? Ik ga ook een week skiën, waar ga jij naartoe? Wanneer ben je weer terug? Mooi dan kun je die dag daarna beginnen.
Maar daarover volgende keer meer…
Wat een leuk verhaal. Goed je eigen wensen kennen helpt zeker bij het doen van een sollicitatie. Zij moeten niet alleen jou aannemen, jij moet ook bij hen willen werken.