Klik klak, klik klak, klik klak… Op keurige, half-hoge dameshakjes loop ik het kantoor van de HR officer in. Mijn haren heb ik vanochtend in een strakke knot geforceerd. Het is woensdagmiddag, 14:00 uur. Stipt op tijd. Ik draag de meest zake-lijke outfit die ik bezit: een zwart pak met licht-grijze blouse. Op tafel ligt een arbeidscontract. Maandag kan ik al beginnen. De onderhandeling is van korte duur maar jeetje, wat is dat eng! Een kleine wijziging later pak ik mijn pen. Ritsrats! Blauwe inkt hecht zich aan het dikke papier.
YES! Ik heb een BAAN!
Nog geen twee weken na de uitreiking van mijn masterdiploma (en 2 maanden na mijn thesisverdediging) was het al zo ver. Totaal onverwacht. Zelf hield ik namelijk rekening met een banenjacht van ongeveer drie tot zes trage, deprimerende maanden. Was de arbeids-markt immers niet een hopeloos slagveld waar de pas-afgestudeerden in deze wereld na ellenlange sollicitatieprocedures alleen ‘in het dossier’ kwamen? In mijn geval bleek dat dus behoorlijk mee te vallen. Toch ben ik in deze korte tijd ook vaak genoeg afgewezen op een brief waar ik met bloed, zweet en tranen aan had gewerkt. AU! Wat is dat pijnlijk. Je kunt je nooit genoeg voorbereiden op een ‘Nee’. De afwijzingen na een gesprek waren het aller-ergste, alsof iemand je een klap in het gezicht verkoopt:“We wensen je succes met de verdere zoektocht naar een baan”. Onuitstaanbaar. Regelmatig zat ik met een gedeukt ego op de bank, boos en verdrietig over het onrecht dat me werd aangedaan. Maarja, als er 200+ mensen op één baan solliciteren hoe val je dan op!? Dat is gewoon hééél erg lastig.
Mijn advies:
-Stap er positief in (die baan ga je echt wel vinden!)
-Solliciteer niet alleen bij de ‘grote’ organisaties met populaire traineeships.
-Vertel iedereen die je spreekt dat je op zoek bent naar een leuke startersfunctie.
Bij mijn carrièrestart was vooral dat laatste van doorslaggevend belang. Soms komt er dan opeens een zeldzame kans voorbij. Die moet je natuurlijk nog steeds wel zien te pakken, geen enkele baan komt je aanwaaien zonder dat je er iets voor hoeft te doen.
