Nadat er even een radiostilte vanuit mijn kant is geweest, is het nu toch wel weer tijd voor een blog. Ik heb de afgelopen maand gemerkt hoe het is om bijna af te studeren. Hoe zwaar de laatste loodjes kunnen wegen. En dan ben ik nog niet eens op het eind. Al denk ik dat het einde van mijn studietijd juist als een leuk einde, en niet als zwaar en vervelend gezien moet worden.
Eerst maar even waarom het als masterstudent op z’n tijd toch wat zwaar is. Het einde was voor mij in zicht, ik had in december mijn laatste vak afgerond en daar tentamen van gemaakt. Jammer genoeg moest ik nog een hertentamen doen vlak na Oud en Nieuw. Dus ik kon nog niet zeggen: “Nooit meer tentamen”. Gisteravond kreeg ik de uitslag van mijn hertentamen en vlak daarvoor de uitslag van mijn laatste tentamen. Nu kan ik wel met volle overtuiging zeggen: “Nooit meer tentamen!” Allebei heb ik met een ruim voldoende gehaald en nu is het alleen nog mijn literatuurscriptie en mijn eindstage.
De literatuurscriptie is het tweede punt waardoor mijn Kerstvakantie van eind december verschoven is naar eind januari. Vijf weken aaneengesloten literatuuronderzoek doen. Of ik er tegenop keek? Misschien wel, maar het is me alles meegevallen. Ik had een ontzettend interessant onderwerp, influenzavaccinatie, en de tijd is voorbij gevlogen. De grootste stress hiervan is ook voorbij, want afgelopen donderdagmiddag heb ik mijn eerste versie naar m’n begeleider gestuurd. Dus nu is het wachten op feedback.
Kortom, ik heb nu mijn Kerstvakantie. Een heerlijk gevoel, maar wel jammer dat ik de enige ben. Al heb ik voldoende dingen gepland en is uitrusten ook een goed idee. Ik begin 3 februari met mijn onderzoeksstage bij een farmaceutisch bedrijf in Leiden. Alles is in kannen en kruiken, tot 1 september zal ik bij Astellas mijn eindstage doen. Wat dus betekent dat ik over een half jaar klaar ben met studeren. Wauw, het einde is wel echt in zicht. Ondanks mijn geheimhoudingsplicht zal ik jullie proberen op te hoogte te houden van mijn ervaringen.
