Elke student maakt dit moment een keer mee: het moment waarop hij/zij het laatste cijfer van de studie in angst afwacht. Voor de meesten is dat, net zoals bij mij, het scriptiecijfer. En ik moet zeggen dat ik nog nooit zo vaak mijn e-mail heb gecheckt als de afgelopen dagen. Oké, ik heb mijn scriptie pas iets meer dan een week geleden ingeleverd, maar dan nog kan ik elk moment een cijfer ontvangen, dus moet mijn e-mail 24/7 openstaan. Als ik dan een e-mail ontvang, slaat mijn hart over… Het zal toch niet…? Maar meestal is het een e-mail van een of andere website waar ik me ooit voor heb opgegeven en waarvoor ik te lui ben om me weer uit te schrijven. Super. Niet dat dat me nu motiveert om me uit te schrijven, overigens.
Het is een heel raar gevoel om nog ingeschreven te staan bij de universiteit terwijl je al je werk (hopelijk) gedaan hebt maar dan vooralsnog niet afgestudeerd te zijn. Allemaal gedachten over het verleden en de toekomst komen meer dan eens per dag op: “Heb ik genoeg uit mijn studententijd gehaald?” “Wat als ik nog een studie wil doen?” “Wat moet ik nou hierna gaan doen?” “Ben ik wel klaar voor de ‘grote mensen wereld’?”. En als je er over nadenkt zijn dit hele logische vragen. Natuurlijk, ik heb ‘maar’ vijf jaar gestudeerd, maar daarvoor heb ik, net zoals de meesten, natuurlijk al jaren lang geleerd, huiswerk gemaakt en tentamens gemaakt. Ik bedoel maar, ik ben er al zo’n 19 jaar mee bezig. Heel eerlijk: de gedachte dat het vaste stramien van de afgelopen jaren wegvalt is spannend. De gedachte dat ik misschien nooit meer in een collegezaal zal zitten of een tentamen zal voorbereiden is niet echt leuk. Ik houd van leren dus ik ga het zeker missen.
Maar goed, ik hoef nog niet heel sentimenteel te doen want ik heb natuurlijk mijn cijfer nog niet terug. Wie weet ben ik nog wel een paar maanden bezig met afstuderen… Maar laten we hopen van niet. In elk geval, tot ik mijn cijfer krijg ben ik noch student, noch afgestudeerd.
Student of afgestudeerd?
