Natuurlijke habitat

Waar de bieb op de middelbare school nog een hoog “nerd”-gehalte had, is dat op de universiteit vele malen minder. Het lijkt wel een ontmoetingsplek in stilte voor menig “studerende” persona. Nu ik de laatste loodjes van mijn studie aan het afleggen ben (lees: scriptie), is mijn natuurlijke habitat de laatste tijd de rechtsgeleerdheid bieb: het KOG.

Waar ik voorheen altijd dacht ‘mij krijg je niet in de bieb, mijn concentratieniveau is daar nihil’, ben ik nu tot de blijde ontdekking gekomen (Nu pas? zullen sommigen denken), dat de bieb zo gek nog niet is. In ieder geval oogt dit wel altijd zo als ik rond 9 uur mijn ijzeren ros bestijg en bepakt met (niet alleen) een flesje water de trappen van het KOG omhoog loop. Menig persoon is al ontwaakt, maar het lijkt alsof studerend Leiden, de wekker even op snooz heeft geduwd. Kortom, er is nog volop zitplek-keus (eureka).

Nadat ik alles om mij heen uitgestald heb begint de pret. Ik moet bekennen dat ik laatst zelf dacht: het lijkt alsof ik mijn spullen neerleg alsof ik een fort bewaak.  Anyway, rond klokslag 11 zijn de plekken in de bieb vrij schaars geworden, dus dat fort bewaken mag soms wel.

Wat mij opvalt is dat het studiebolgehalte hier (soms) een stuk lager ligt dan op de middelbare school (men zou zeggen van niet, toch?). Dit klinkt alsof ik een complete biologische observatie gedaan heb, maar goed, mijn sociale omvelt is momenteel beperkt tot juridische boeken. Rond een uur of 9 zitten (al zeg ik hetzelf) de die-hards al steevast op hun “eigen plekken”. Sommigen van deze variant van biebgangers, hebben een hele andere motivatie dan: vroeg beginnen. Blijkbaar is er een run op bepaalde boeken waardoor het motto ‘Wie het eerst komt wie het eerst maalt’, ook bij de juridische boeken geldt. Enfin, tot een uur of 11 is het meestal vrij rustig. En dan als ik even opkijk van achter mijn laptopscherm lijkt het alsof de bieb de meest fantastische plek op aard is. Geen enkele vrije stoel meer te vinden. En dan begint de vreugd in deze natuurlijke omgeving.

De personen van 9 uur zitten al helemaal in hun studieflow, maar de dames en heren van 11 uur hadden klaarblijkelijk gister een gezellig borrelavondje (niet alleen te zien aan hun kledij). Misschien, omdat de stem gisteren schor gezongen is op de sociëteit dat men daarom de bieb verkiest om al fluisterend de “aanwinst” van gisteren door te spreken. In ieder geval maakt men van dit stemvolume volop gebruik.

Dan heeft men nog de categorie: laat-mij-met-rust. Dit “soort” zit altijd helemaal weggemoffeld en omringd zich met arceerstiften, kennis en papierwerk. Tot ongenoegen van de borrelgangers, vindt deze categorie biebgangers dat het muisstil moet zijn in de bieb. Een vlugge boze blikkenuitwisseling boven de getinte schermen kan er altijd wel vanaf. En als het dan echt te bont wordt gaan zij, helemaal indruisend tegen hun studerende bezigheden, opstaan om de fluisteraar in kwestie aan te spreken. Een waar schouwspel al zeg ik hetzelf!

Dan heeft men nog de restcategorie, die gevuld wordt door mensen die “lekker vroeg” komen, maar waarnaar daarna alleen een jas hun aanwezigheid nog markeert. Ook mensen die op andere manieren geluid maken vallen in deze restcategorie. Te denken valt aan “de neusophaler” en “de koekjes-eter”. Deze laatste tot ergernis van het personeel beneden in de bieb. Overigens valt het eetbeleid nog erg mee in Leiden. Ik hoorde laatst dat in Tilburg er ware geldboetes uitgedeeld worden tegen “wild-eters”….

In ieder geval kan ik u verzekeren, schroom niet om eens naar de bieb te komen. U zult, net als ik, versteld staan wat een weelde aan vermaak hier rondloopt. Vergeet niet, uw zakdoekjes mee te nemen (kan ook handig zijn om uit te delen), een gevuld flesje water en veel kennis, maar vooral geen harde koekjes. Succes verzekerd!

Tot ziens in mijn (huidige) natuurlijke habitat!

P.S. Een kleine kanttekening: ik kies geen kant m.b.t. categorie biebpersonen.