Ik lig in bed en word langzaam wakker. In mijn slaapdronken staat hoor ik vogels fluiten. Maar het klinkt niet alsof ze buiten rondvliegen, het klinkt alsof ze in mijn huis zitten… Dat kan toch niet? Ik open mijn ogen en sta op. Ik doe de deur open naar mijn woonkamer en jawel; er vliegt een vogeltje rond. Hij gaat op de salontafel zitten en kijkt me brutaal aan. En dan vliegt hij weer naar buiten door het grote gat in mijn dak. Is dit een droom? Nee, het is een realiteit; mijn Marokkaanse realiteit.
Inmiddels ben ik al bijna een maand in Marokko. Ik loop stage bij de Nederlandse ambassade in Rabat en het is allemaal een belevenis op zich. Er gebeurt zoveel dat ik tijdens mijn vele Skype gesprekken niet weet hoe ik uit moet leggen wat er allemaal gaande is. Om een beeld te schetsen: het is bijna de hele tijd geweldig weer, op straat is het altijd ontzettend druk en waar ik ook ga, tajine potten omringen me de hele tijd. Ik woon in een wijk met prachtige blauwwitte muren, oversteken is altijd dramatisch en om de twintig meter staat een taxi klaar. Zie je het voor je? Ik ook niet, totdat ik hier kwam.
Het is mijn eerste keer in Marokko, Afrika en eigenlijk ook wel (naast een dispuutreis naar Sri Lanka) mijn eerste keer in een niet-Westers land. Ook is het de eerste keer dat ik stage loop, dus je kunt je misschien voorstellen dat er veel op me af komt. Ik moet nog steeds wennen aan de Marokkaanse cultuur, de taal (zowel Frans als Dharija zijn niet echt mijn sterkste talen) en het van 9-tot-5 werken. Ik moet vaak erg veel moeite doen om mezelf verstaanbaar te maken en het is nog steeds moeilijk om de meest standaard dingen te vinden in de winkels. Het is veel en ik ben vaak moe. Raad ik het dan wel aan om in het buitenland stage te lopen? Ja zeker.
Stage lopen in het buitenland geeft een extra dimensie aan je stage. Het geeft je de kans om een nieuw land op een bepaalde manier te ontdekken. Zo ontdek ik langzamerhand Marokko. Ik vind het werkelijk een fantastisch land maar het is ook een land van extremen. Zo groeten mensen elkaar hier op straat, helpen ze waar ze kunnen en staan ze altijd klaar om je de weg te wijzen. Maar aan de andere kant word je soms opgelicht waar je bij staat. Zo zat ik eens in een taxi die besloot om het nachttarief van me te vragen ook al was het 9 uur ’s ochtends en als je niet oppast, zoals ik, betaal je het volle pond.
Desondanks voel ik me constant veilig en fijn hier. Ik ga niet ontkennen dat ik het eng vond om in mijn eentje vijf maanden in Marokko te wonen. Het beeld dat wij soms krijgen in de westerse wereld van Marokko is niet per se representatief voor het land waar ik me nu in begeef en de realiteit die ik nu meekrijg. Ik realiseer me steeds meer hoeveel geluk ik heb. Ik loop stage voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken in een land met ontzettend veel potentie. Ik had dit nooit verwacht maar deze ervaring is mij nu al zo veel waard dat ik blij ben dat ik deze kans gekregen heb. Hier in Marokko zeggen ze over dit soort situaties: “Masha’Allah” (God heeft het gewild). Of dat zo is, weet ik niet, maar ik ben in elk geval dankbaar.
Ruïnes in Volubilis
Ezel in Moulay Idriss
Tajine
Enjoying your comments!