Vijf maanden geleden leerden we elkaar kennen. Je was nieuw en zorgde voor de frisse wind waar ik al een tijdje op zat te wachten. Ik leerde je snel steeds beter kennen. Het klikte en we zagen elkaar ongeveer iedere dag. Het werd serieus en soms waren we de hele week onderweg en reisden we door heel Nederland. Dat was een leuke tijd!

Zelfs als ik alleen thuis was kreeg ik je maar niet uit mijn hoofd. Je was het eerste waar ik aan dacht als ik opstond en het laatste als ik ging slapen. Ik vond je leuk! Dacht ik.

Na vier maanden heel intensief contact hadden we elkaar misschien wat te veel gezien en vond ik je soms wat minder leuk. Dan had ik even geen behoefte aan je. Dan nam ik een middagje vrij om in mijn eentje tijd door te brengen.

Uiteindelijk was er zelfs een hele week dat ik nauwelijks naar je om keek en niet aan je wilde denken. Misschien dat je me juist toen slapeloze nachten bezorgde. In de tijd erna vond ik je soms leuk, maar soms ook echt niet.

Nu, na vijf maanden lief en leed gedeeld te hebben, vind ik je eigenlijk gewoon niet meer leuk. Aan het einde van de dag kom je mijn neus uit en wil ik geen contact meer met je. Ik heb veel van je geleerd, maar ik wil geen minuut meer aan je besteden. Ik ga je dumpen. In viervoud. Driemaal hardcopy in een postvakje en eenmaal via blackboard.

Dag scriptie, (hopelijk) tot nooit meer ziens!

Liefs,

Caroline

PS. Bezorg je me wel een mooi eindcijfer?

it's over thesis