In mijn vorige blog kon je lezen hoe het is om van fulltime werken weer naar studeren te gaan. Nu ik toch een boekje opendoe, kan ik net zo goed schrijven over mijn andere avontuur. Het lange kronkelpad naar mijn universitaire openbaring is vol van interessante momenten. Een groot deel van dat pad heb ik bewandeld op het mbo. Hoe is het om van het mbo naar de uni te gaan? In deze blog vertel ik mijn verhaal, de volgende keer zal ik meer praktische tips geven voor overstappers.
De motivatie om door te leren
Wat is het mbo nou eigenlijk? Vanuit mijn huidige academische bubbel, is het een wereld uit een ver verleden. Ik kwam er terecht door een gebrek aan doel en motivatie. Begonnen aan een opleiding boekhouden in mijn hometown Den Helder. De primaire motivatie: Het is lekker dichtbij. Destijds had ik nog geen recht op OV-studentenkaart dus het scheelde niet alleen tijd, maar ook kosten.
Den Helder aan Zee
Hoewel het op zijn tijd gezellig was, was deze motivatie niet sterk genoeg om de opleiding te halen. Dit zorgde ervoor dat ik stopte. Voor een half jaar was ik een drop-out zonder doel. Beetje hangen met vrienden. Af en toe een bijbaantje. Niet echt een fundering waar een leven op te bouwen valt. Gelukkig kwam ik in aanraking met de opleiding tot MBO chemisch-fysisch analist. Elke dag 3 uur reizen, en lange dagen op het lab. Het koste aardig wat tijd en moeite, maar ik vond hierdoor wel mijn interesse om te leren.
Eenzame wandelaar
De kennis die ik destijds heb opgedaan zie ik nu als simpel, maar ik moest van ver komen. Al deze tijd werd ik vergezeld door mijn mede eenzame wandelaar Jean Jacques Rousseau. Deze kerel (of baanbrekende filosoof) heeft mij de kunst van het denken en schrijven geleerd. Waar er eerst een haat was voor woorden, ben ik ze gaan waarderen door het lezen van zíjn woorden. Toch is het een eenzaam bestaan om filosofische teksten te lezen op een technische mbo-opleiding. Eenzaam niet in de slechte betekenis van het woord hoor. Eenzaam als in een soort sereniteit. De ontdekking van mezelf.
Door deze ontdekking kwam ik de einzelgänger in mezelf tegen. De einzelgänger die was van zichzelf wilde maken. En om mezelf te ontwikkelen, moest ik mijn eigen pad bewandelen. Na alle klassikale lessen, had ik bedacht dat de uni hier de beste plek voor was. Schrijven van papers, je gedachten ordenen, het paste allemaal in mijn plaatje van zelfontwikkeling. De uni werd dus mijn doel.
Met wat omwegen heb ik mijn doel weten te behalen. Tijdens het halen van mijn doel ben ik ook een aantal medestudenten tegengekomen. Studenten die ook de stap van mbo naar uni hebben durven maken. Toch is het een zeldzame soort, die overstapper. Van mbo naar hbo is vrij veelvoorkomend. Maar als ik een Pokémon was, zou ik toch best zeldzaam zijn op de uni. De zeldzaamheid komt ook door de lengte van het proces.
Langstudeerder
Als ik mij nu toch in Duitse termen ga uitdrukken, kan ik net zo goed de woorden van de befaamde A. Pechtold quoten: ‘Ich bin ein langstudeerder’. Een tijd terug was dit populair voor politici om te roepen, tijdens studentenprotesten tegen de langstudeerderboete. Nu in mijn 11de studiejaar heb ik menig politici ingehaald en sta ik aan de top van de langstudeerders. Niet persé iets om direct trots op te zijn, maar voor mij was het nodig. Door de jaren heen is er in onderwijsland veel veranderd. Stufi is verdwenen, masters worden gestapeld, de druk om nominaal af te studeren neemt toe. Toch is het nog steeds een waardevolle investering. De contacten die je tegenkomt, de waarde van jou voor bedrijven. Netto komt het allemaal nog steeds goed. Zelfs voor mensen die nu van het mbo komen: heb je de drive, doe het dan! In deel 2 van deze blog zal ik schrijven over de meer praktische zaken die bij de overstap meespelen.
Heb jij ook een unieke tocht naar de uni? Of ben je benieuwd naar iets specifieks dat bij een overstap komt kijken? Reageer dan hieronder of stuur mij een berichtje!
