Een tijdje woonde ik in Frankrijk. Ik kwam toen nog amper boven de keukentafel uit, dus veel staat me er niet meer van bij. Eén gebeurtenis heb ik nog wel haarscherp op mijn netvlies staan: de eerste schooldag van het nieuwe jaar. Ofwel la rentrée. Het is een ding in Frankrijk had de school me van tevoren gewaarschuwd. Mijn ouders dan althans. En dat het een ding was, heb ik geweten. Ik zat ruim een uur op de kappersstoel: ‘Wat een warrige bos haar, het lijkt wel een jungle!’ De kapper kon duidelijk zijn lol niet op.
Dat ik mijn ‘wilde haren’ moest inruilen voor een zogenaamd degelijk kapsel was het ergste nog niet. Ik moest een afschuwelijk rood jurkje dragen tijdens mijn eerste schooldag. ‘Het is maar voor deze ene dag. De rest van het jaar mag je je vale spijkerbroeken aan en ja zelfs je lievelings met gaten erin. Maar vandaag even niet,’ waren de woorden van mijn moeder. Einde discussie. Dus daar ging ik. Totaal niet op mijn gemak met dat korte haar en die verschrikkelijke jurk. Ik merkte al snel dat ik niet de enige was. Iedereen was opgedoft en dat gold ook voor de docenten.
Elk jaar als ik mijn nieuwe rooster ontvang en tijdens de introductiecolleges de strenge blik van mijn nieuwe docenten bestudeer, moet ik grinnikend terugdenken aan het moment dat ik daar het schoolplein opliep en overdonderd werd door de mooie outfits. ‘Te laat komen kan ik niet waarderen,’ hoorde ik een docent imponerend zeggen tijdens zo’n college. Later bleek dat hij de gewoonte had zelf te laat te komen. ‘Tja tegenwind jongens excuses.’ Of deze: ‘Alle informatie kun je te allen tijden op Blackboard vinden, dus je moet mij niet benaderen’. En na een paar weken blijkt: ‘Ik weet dat ik dit voor me moet houden, maar eigenlijk ben ik niet zo’n fan van dat digitale gebeuren. Dus hebben jullie je agenda bij de hand? Dan geef ik het nieuwe werk gewoon even op.’
Na een paar weken verslapt de strenge blik. In Frankrijk werden de mooie outfits na een dag al ingeruild voor afgedragen spijkerbroeken – waar je tenminste wel een boom mee kan beklimmen. De strenge blik en die mooie kleding, het is allemaal maar schijn. Maar toch, die eerste indruk weegt zwaar en op zo’n eerste dag lijkt iedereen zich daar bewust van te zijn. Ook mijn moeder had dat duidelijk begrepen.
En dat rode jurkje? Dat hield ik nog geen dag schoon. Het leek me wel een goed idee namelijk om zandkastelen te bouwen met modder..
