Ik wil je niet meer, maar ben tot jou veroordeeld
Het ene moment vind ik je een gedrocht, maar na een paar uur lijk je toch schoonheid te benaderen
Ik droom over je, maar toch kijk ik nooit naar je uit
Je drijft me tot wanhoop, maar eens zal je me ultieme voldoening schenken
Ik houd van de pracht van je woorden, maar vermoed dat ik me die soms verbeeld
Je bent zo veranderlijk, maar dat is aan mij te wijten
Je inspireert me in mijn dagdromen, maar een lieflijke muze ben je niet
Onverbiddelijk ben je, ook als ik eens geen zin heb
Weekendenlang spenderen wij samen, de eenzaamste uren van mijn leven
De juiste woorden lijken altijd op hun plek vallen als we uit elkaar zijn
Jij brengt mij tot grote hoogten, maar ik laat jou vaak vallen om te gaan stappen met mijn vrienden
Ik schreeuw weleens tegen je, maar je zegt nooit iets troostends terug
Soms wil ik dat je verdwijnt, maar mijn grootste angst is je kwijt te raken voordat de grote dag aanbreekt
Je bent het einde en toch snak ik naar een nieuw begin
Ik heb je in gedachten al zo vaak de deur uitgezet, maar zonder jou zal de rest van mijn leven niet meesterlijk zijn
Oh scriptie -jij draak van een juweeltje, wat maak je mij het leven bitterzoet
