Met je middelbare school vrienden heb je jarenlang lief en leed gedeeld. Maar het moment waarop je schooltijd afloopt en een nieuwe fase begint is onvermijdelijk. Je ziet elkaar niet meer dagelijks, woont niet meer om de hoek, èn bent druk met je studie en studentenleven. Contact houden met je schoolvrienden kan dan ineens knap lastig zijn.

Vriendengroep

Misschien ken je ze al vanaf je eerste dag als brugpieper, of is de vriendschap door de jaren heen geleidelijk gegroeid. Misschien is het een grote groep, of zijn het maar één of twee hele goede vrienden. Hoe je middelbare school-vrienden er ook uitzagen, de kans is groot dat ze bijzonder voor je waren. Ga maar na: Je hebt ze jarenlang elke dag gezien, hun ups en downs meegemaakt (en vice versa) en samen de puberteit doorstaan. Jullie hebben elkaar zien opgroeien.

Zelf had ik een hele fijne vriendengroep op mijn middelbare school in Den Haag. We brachten al onze lunchpauzes en tussenuren met elkaar door, wisselden roosters uit en hingen na school vaak nog rond bij mij thuis (chillen noemden we dat dan, op het Hoofdkwartier). Als dat niet ging, hielden we contact via MSN en Hyves (goede ouwe tijd). Hoewel niet iedereen het één op één met elkaar kon vinden, hadden we het met z’n allen supergezellig.

Andere prioriteiten

Maar toen begon het studentenleven, met alle afleidingen van dien. Ons geluk was dat we bijna allemaal in de Randstad gingen studeren (en dus ook nog even thuis bleven wonen). Maar na een jaar werd ik lid bij een studentenvereniging, en daar ging het bij mij een beetje mis. Ik verhuisde naar Leiden, was minstens twee jaar lang drie avonden per week op SSR te vinden en hield me bezig met dingen die voor mijn oude vrienden onbekend waren. Ik kreeg een ander, veel drukker leven en ik was minder vaak in Den Haag. Mijn prioriteiten lagen er gewoon niet. Dat maakte dat ik steeds minder werd uitgenodigd.

Daar heb ik lang mee geworsteld. Want hoewel ik in het studentenleven superveel nieuwe vrienden had gemaakt, voelde het toch nooit zo vertrouwd als met mijn clubje uit Den Haag. En toen ik op een dag in het kantoortje van mijn mentor het dieptepunt had bereikt, gaf zij me een waardevol advies: “Vriendschappen verwateren, dat is niet erg. Jullie veranderen allemaal. Soms is het beter om simpelweg los te laten”.

Loslaten en initiatief tonen

En dat is waar. Je studententijd is gewoon een heel andere fase van je leven en sommige vrienden hebben daar niet zo’n mooi plekje in als vroeger.  Je verandert zelf of komt dichter bij wie je echt bent (In het laatste geval is het natuurlijk helemaal goed om los te laten). Soms is de klik er gewoon niet meer.  Het is niet nodig om het dan te forceren. Je kan dan beter het hoofdstuk afsluiten, met de stroming meegaan en jezelf open stellen voor nieuwe (en misschien wel betere) ervaringen.

Dat betekent niet dat je je oude vrienden meteen moet opgeven. Zeker niet! Als je de vriendschappen koste wat het kost in leven wil houden, moet je actief zijn. Dat kan in het begin een beetje raar voelen, vroeger zag je ze immers elke dag zonder er iets voor te doen. Maar het werkt wel. In mijn geval heb ik open kaart gespeeld. Ik heb geprobeerd uit te leggen hoe ik me voelde en benadrukt dat ik ze graag wilde blijven zien. Ook toon ik meer initiatief om af te spreken en heb ik met mezelf afgesproken dat ik, waar mogelijk, altijd kom als ik word uitgenodigd voor een verjaardag of een avondje chillen. Toen ik besefte hoe belangrijk het voor me was, heb ik er ook echt een prioriteit van gemaakt.

Iedereen zijn eigen leven

Wordt het ooit weer zoals vroeger? Nee, natuurlijk niet, maar om eerlijk te zijn moet ik er ook niet aan denken om nu weer op de middelbare school te zitten en het leven van toen te leiden. We groeien op en dat is alleen maar positief. Gelukkig is het zeker mogelijk om kostbare vriendschappen te bewaken, met een beetje initiatief en welwillendheid van beide kanten.

Ik zie mijn vrienden nog steeds regelmatig. Met verjaardagen, festivals, en spontane chillsessies. Ik zie ze bijna nooit allemaal tegelijk en sommigen ook veel vaker dan anderen. Iedereen heeft inmiddels zijn eigen leven opgebouwd en dat is helemaal prima. Het is nog altijd even gezellig en ik hoop dan ook dat we nog heel lang contact houden. Zodat we nieuwe herinneringen kunnen maken. En natuurlijk zodat we nog eens lachend kunnen terugkijken op al dat puberdrama op die fijne school in Den Haag.

Hoe houd jij contact met je schoolvrienden?