Ik zit in een grijs gat. Opeens weet ik niet meer wat ik moet doen, wie ik nog ben. Vorige week nog was ik student. Nu ben ik geen student meer. De werkgroepen en hoorcolleges zitten erop. Geen discussies en overleggen in de klas meer, geen gesprekken over onze rol als therapeut. Ik zit in een grijs gat, tussen mijn vorige rol als student en mijn volgende rol als psycholoog. In de tussentijd doe ik wat onderzoek en werk ik aan mijn master-thesis, dat vult het gat wat op. Toch voel ik mij anders dan een week geleden.

Ik ga het missen, door het gebouw wandelen op zoek naar de ruimte waar je les hebt. Tussen twee werkgroepen door koffie drinken en kletsen over alles dat met psychologie te maken heeft. Praten over alles dat niet met psychologie te maken heeft. Hoewel, als je van het vak houdt dan gaan gesprekken al snel over psychologie. Passie zal op een gegeven moment toch gedeeld moeten worden denk ik.

universiteit leiden-fsw-psychologie

Maar goed, na alle fijne jaren is er nu dus een eind gekomen aan een belangrijk deel van mijn leven. Toegegeven, ik ga nog onderzoek doen en stage lopen, dus mijn studententijd is nog niet helemaal voorbij. En toch. Het voelt alsof een groot gedeelte plotsklaps achter mij ligt. De les was plotsklaps afgelopen. Ik liep naar buiten, door de regen en tegen de wind in richting huis. Geen student meer. Veel ervaring en wijsheid rijker, maar wel een kleine identiteitscrisis.

Na een week is die crisis wat afgezwakt. Ik vraag me nog wel af wat ik nu dan ben, nu ik geen student meer ben. Onderzoeker misschien? De komende maanden ga ik onderzoek doen, dus dan speel ik voor even de rol van onderzoeker. Toch voelt dat vreemd, ik ben therapeut in hart en nieren. Geen onderzoeker. Tegelijkertijd ben ik nog niet afgestudeerd, ik ben nog geen psycholoog.

Het voelt alsof ik tussen de studentwal en het psychologenschip terecht ben gekomen. Rustig dobberend om mij heen kijken en mijzelf afvragen: wat nu? Misschien moet ik gewoon wachten tot ik stage ga lopen, dan voel ik mij misschien eindelijk psycholoog. Mocht dat niet zo zijn dan zal ik tegen die tijd zelf maar in therapie gaan. Kijken of er een remedie is tegen het grijs gatsyndroom.