Vandaag heb ik mijn wekker weer (lekker) vroeg af laten gaan. Niet om het feit dat er iets belangrijks op de planning staat, maar eerder om mijn lichaam en vooral mijn geest weer te laten wennen aan het collegeritme. Ik wil, zoals zo velen onder ons, vol goede moed beginnen aan mijn nieuwe collegejaar (in mijn geval het 6de).

Ik betrap me erop dat ik een flashback krijg naar mijn nostalgische ‘pubertijd’ op de middelbare. Bij ons (lees: mijn fellow collega’s van mijn vroegere Zuid-Limburgse middelbare school) was het elk jaar weer een terugkerend ritueel, de vrijdag voor het nieuwe schooljaar je ‘nieuwe’ studieboeken ophalen. Alvorens deze traditie bij te wonen waren we de week van te voren mét, dan wel naarmate je ouder werd zonder, je moeder naar een groot warenhuis gegaan om de nieuwe collectie schoolbenodigdheden te aanschouwen. Na een pittige selectieprocedure (met natuurlijk strenge vereisten) werden uiteindelijk de benodigdheden daadwerkelijk aangeschaft en onder het motto “Mam, dit jaar help ik echt mee” werd alles naar huis getransporteerd. Elke keer als ik dan weer die plastic tas op mijn kamer zag staan, volgepropt met kleurrijk kaftpapier en, jawel hoor, de Hitkrant-agenda of later één voor ‘grote mensen’, dan besloop mij het onderbuikgevoel dat ik dit jaar echt meteen vanaf het begin ging vlammen. Versterkt werd dit gevoel elke keer weer als ik die ene vrijdag voor het nieuwe schooljaar bepakt met twee extra sterke tassen/kratten/rugzakken de middelbare school weer binnenwandelde. Jazeker, die eerste weken zou ik elke dag direct naar huis fietsen, elke dag huiswerk maken tot 20:00 uur en niet te veel ‘netwerken’. Over de succesgraad van deze goede voornemens laat ik mij niet al te veel uit. Wel kan ik stellen dat ik na enkele weken gewoon weer langer over het fietsen naar huis deed en mijn sociale activiteiten evenredig stegen. Natuurlijk wél altijd mijn huiswerk af hebbende…!

Dit goede-voornemens-gevoel heb ik dus al jaren. Elke keer weer als het einde van het zomerreces naderde nam ik mijzelf voor: na de colleges ga je alle sheets gelijk bij thuiskomst uittypen, direct wetboeken arceren en tabjes aanbrengen en die koffiepauzes met cordialgenoten benut je nuttig op het KOG/UB. Niet alleen maak ik nu weer goede voornemens voor aankomend jaar, het is ook een moment voor analyse en reflectie van de afgelopen keer. Aangezien ik vorig jaar al aan mijn master Ondernemingsrecht begonnen ben, kan ik als ik terugblik wel stellen dat vorig jaar de goede-voornemens-succesfactor erg hoog was. Per slot van rekening moet de master je vormen naar je uiteindelijke vakgebied voor later, dan loop je niet graag de kantjes er vanaf. Pas rond het kerstreces begonnen afgelopen collegejaar mijn oude gewoontes er weer wat in te sluipen. Gelukkig waren er na het kerstmis ‘vieren’ (elke Leidsche rechtenstudent weet dat kerstvieren overschaduwd wordt door het blokken voor de aankomende tentamenweken) enkele weken van bezinning, zodat ik mijn goede voornemens weer kon opladen en al vlammend kon doorgaan.

Dit jaar kan ik wel stellen dat mijn goede voornemens er iets anders uit zien. Ik sta op het punt dit half jaar de puntjes op de ‘i’ te zetten! September tot en met november staan bij mij in het teken van een stage bij Unilever, waarna ik nog één tien-weeksvak volg. Met als rode draad door dit alles: mijn scriptie. Mijn goede voornemens zijn dan ook wat meer ‘volwassen’ geworden, zoals al ’s avonds mijn boterhammen smeren voor mijn stagepauzes en mijn mail inbox altijd gelezen houden. Ik hoop dat tijdens mijn analyse volgend jaar mijn goede-voornemens-succesfactor weer hoog is.

 

Maak die goede voornemens tot een succesfactor dames en heren. Good luck, everyone!!