Discussies in de les zijn altijd een heikel punt. We benadrukken in Nederland vaak dat actieve deelname aan vakken goed is om je kritisch denkvermogen te ontwikkelen. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld China, waar hoorcolleges nog altijd de overhand hebben. Natuurlijk moet het belang van discussies niet onderschat worden, maar wat nou als je geen mening hebt?
Tijdens de bachelor waren er verschillende manieren om deel te nemen aan discussies. De intelligente mensen met een weloverwogen mening, waren helaas een minderheid. De mensen die vooral belangrijk deden of met termen gooiden om belangrijk te doen, waren wat talrijker. Wat ik echter het meeste heb ervaren, waren ongemakkelijke stiltes en studenten met ontwijkende blikken. Dit is ook de groep waar ik bij hoorde en nog hoor. Alle adviezen om niet bang te zijn en dat je geen foute vragen kunt stellen ten spijt, ben ik het grootste gedeelte van mijn bachelor stil geweest tijdens de les.
In de master heb ik één hoorcollege en één seminarvak (zoals beschreven in mijn vorige blog). Bij het hoorcollege worden we voor het grootste deel van de tijd geacht stil te zijn, maar het seminarvak is discussie ten top. Ik heb wat dat betreft ook het “geluk” in een kleine groep van 11 mensen te zitten. Motiveert dit tot spreken? Bij een aantal studenten in mijn groep ongetwijfeld van wel, maar het werkt mij vooral op de zenuwen.
Natuurlijk snap ik dat het belangrijk is kritisch te zijn, een eigen mening te ontwikkelen en te leren van je eigen fouten. Soms heb ik echter het idee dat de meeste theorieën en wetenschappelijke artikelen veel uitwijden over niets. Van een mug een olifant maken en heel moeilijk doen over iets dat misschien niet zo heel belangrijk is. Maar ik kan niet echt ontsnappen aan de discussie, die overigens wel interessanter is dan de artikelen. Er ontsnappen hier en daar wel eens wat woorden uit mijn mond, maar niets waarvan ik denk dat het echt substantieel bijdraagt. Uiteindelijk is het misschien ook meer mijn probleem. Ik doe tenslotte niet een master omdat ik de academische wereld in wil gaan. Ik ga vooral voor de titel en zal dan zonder spijt de academische wereld de rug toe keren.
Tot die tijd kom ik de lessen ook wel door met een paar welgemikte woorden hier en daar. Misschien dat de onderwerpen straks ook wat meer in mijn straatje liggen. Dat is namelijk ook problematisch, ik zeg niet graag iets over dingen waar ik niet zoveel vanaf weet. Maar dat betekent niet dat ik dan maar niets van me laat horen. Normaal horen mensen me eerst voordat ze me zien, dat kan ik in de les ook toe gaan passen!
Wat herkenbaar!!