Dhr. Z. staat in zijn onderbroek in de collegezaal ten overstaande van ongeveer 150 geneeskundestudenten. Dhr. Z., patiënt in het LUMC, is hiervoor vrijwillig van een afdeling geplukt om ons een voorbeeld te tonen van gedegen lichamelijk onderzoek. Op één van de achterste rijen maakt een student opnames met zijn laptop.
Het lievelingswoord van mijn opleiders is al jaren professionaliteit. Binnen de opleiding geneeskunde heeft het worden van een medisch-technicus door de geschiedenis heen altijd voorop gestaan. Tegenwoordig zijn we van mening dat een aanstaand arts ook een aangenaam mens moet zijn, de aantrekkingskracht van Dr. House ten spijt. Vandaar dat in het Leidse curriculum veel aandacht besteed wordt aan een goede arts-patiëntrelatie en professionaliteit in de breedste zin van het woord.
De allerbreedste zin van het woord. Je moet je namelijk niet alleen professioneel kleden, maar ook gedragen: professionaliteit naar de patiënt toe, naar collega’s, naar de beroepsgroep en naar jezelf. Gevoelige informatie klakkeloos op internet publiceren, of je patiënt toevoegen op Facebook, wordt (minstens) als onprofessioneel gezien. Slapen bij college (schuldig), afgekloven paarse nagellak, plagiaat plegen en gebrek aan kennis zijn andere voorbeelden. De richtlijnen gaan ongeveer tot aan professioneel poepen.
Het bewaken van de professionaliteit van de beroepsgroep is een taak van ons allemaal. Zo heeft het LUMC een Commissie Professioneel Gedrag voor de echte dweilen onder ons, met als hoogste sanctie verwijdering van de opleiding, maar worden wij ook gemotiveerd om elkaar op onprofessioneel gedrag aan te spreken. Dat brengt mij terug bij het voorbeeld aan het begin. Het is namelijk een geweldig voorbeeld van de groei in professionaliteit die ik mijn medestudenten zie maken. Hebben we die druiloor van een student aan de hoogste schandpaal genageld? Met zijn onbekwame reet naar de commissie geschopt? Overgeleverd aan de grillen van de professor?
Ik heb in ieder geval helemaal niks gedaan. Nog voordat ik doorhad wat goed en wel gaande was, was de zondaar al in de kraag gegrepen door drie medestudenten. Zij hadden het simpele verzoek of hij zo goed zou zijn de beelden onmiddellijk te verwijderen. En of hij nou helemaal van de pot gepleu … gegleden … is.
Wat een helden, die geneeskundestudenten, wat een professionals!
