Afgelopen vrijdag was het zo ver, mijn eerste bezoek aan de Zuidas. Een klein gebied in Amsterdam met relatief veel grote advocatenkantoren, een gebied waar boeken over geschreven zijn. Zo heerst de opvatting dat de sfeer op veel kantoren op de Zuidas slecht is, tenminste als je niet van “ellenbogen” houdt en graag met je collega’s samenwerkt in plaats van een eeuwigdurende allesomvattende concurrentiestrijd. Natuurlijk kent deze negativiteit in de maatschappelijke opinie ook een keerzijde, zo zouden de advocaten buitenproportioneel veel verdienen en gebruik maken van drugs, om de lange werkdagen te overleven. Met knikkende knieën en gezond verstand ging ik op weg naar Amsterdam, op weg naar Houthoff Buruma.
Tijdens de jaren studeren die ik reeds heb afgelegd heb ik veel advocatenkantoren gezien. Zo heb ik bij een aantal kleine kantoren stage gelopen. De kantoren op de Zuidas zijn niet te vergelijken met die kantoren. Dit komt voornamelijk door het verschil in omvang. Onder de indruk van het gebouw begonnen we met een rondleiding. Door het gehele gebouw van Houthoff Buruma staan prachtige kunstwerken tentoongesteld. Tijdens de rondleiding en de rest van de dag heb ik kennis gemaakt met veel advocaten van het kantoor. Van de zogenaamde Zuidas-mentaliteit was zeker geen sprake. Zo was het erg gezellig en heerste er een leuke sfeer op het kantoor.
Na een leuke en leerzame dag sloten we af met de borrel. Een prachtige ruimte met drank en hapjes in overvloed. Na deze dag heb ik enig inzicht gekregen in de kantoren op de Zuidas. Ik zou er graag willen werken. Het algemene beeld dat men heeft over de Zuidas klopt niet. Zo is de sfeer goed en is er geen sprake van een “ellenboog-cultuur”. Wel zijn de financiële mogelijkheden van deze kantoren groter. Zo is er een goede interne opleiding, is het gebouw prachtig en kan er elke vrijdag op kosten van de baas worden geborreld. Het algemene beeld over de Zuidas is wellicht deels gekomen door jaloezie, of ik heb een hoop gemist tijdens mijn eerste bezoek en zal ik bij een volgend bezoek aanleiding krijgen voor het schrijven van een nieuwe blog.
De graadmeter voor succes is louter de jaloezie van de ontevredenen – Dali
Knap dat je in staat bent om op basis van een enkel kantoorbezoek (waarbij de recruiters een zo positief mogelijk beeld zullen schetsen), conclusies te trekken over de sfeer op de Zuidas.