Zenuwachtig tik ik met mijn vingers op de toetsen van mijn laptop, zonder dat er ook maar een letter in het document verschijnt. Waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Het is een dag voor het grote gala van de verjaardag van de Leidse Biologen Club, het hoogtepunt van het hele feest. Drie van de vijf dagen van de jaarlijkse Dies, ookw wel de verjaardag van de vereniging, zijn al voorbij en we hebben als organiserende commissie nog twee belangrijke dagen te gaan. Maar hoe vat ik in een speech van een A4’tje groot hoe geweldig het afgelopen jaar is geweest?
Een commissie begint altijd met een vorming. Je krijgt een enthousiast mailtje met de namen van je mede-commissie genoten. Omdat je toch wel nieuwsgierig bent met wie je het komende jaar gaat werken, struin je social media af op zoek naar hints. Uiteindelijk schiet je daar niets mee op en vorm je alleen maar vooroordelen. Ik besluit dan ook iets te schrijven over de vermeende stereotypes in onze commissie, welke je in iedere vereniging tegen komt. Zo hadden wij ‘de feestganger’, ‘de control freak’, ‘de luiwammes’ en iedereen had zo zijn twijfels of het wat zou worden, maar niks bleek minder waar.
De commissie tijdens het gala feest, in Renaissance stijl
Met mijn commissie tijdens de themabekendmaking: To Infinity!
Vanaf het begin waren we het er over eens dat het een episch feest moest worden. Een aantal van ons hadden de Dies nooit volledig gevolgd, dus we voelden het als onze taak om een geheel interessante Dies te organiseren. Oorspronkelijk is een Dies van de LBC drie dagen lang, met een Inauguratie van de eerstejaars studenten, de Felicitatieborrel, het symposium, het gala, een excursie, een culturele activiteit en een eindfeest. Wij besloten er vijf dagen van te maken, met als extraatjes een openingsborrel, een galadiner en een feest met afgekochte drank en uitgebreidere activiteiten.
De week ging fantastisch, gesmeerder kon niet. Het was ontzettend gezellig, leuk en interessant. Ik heb tijdens mijn speech uitgesproken hoe trots ik ben op mijn commissiegenoten en ik moest me oprecht inhouden niet emotioneel te worden voor het publiek. Verder heb ik de leden van de vereniging bedankt, want wat zijn de biologen een leuk, gek volkje. Altijd geweldig enthousiast en je bent altijd welkom, ook als niet bioloog!
Nu is het klaar en het voelt dubbel. Gelukkig hebben we besloten elkaar zo vaak mogelijk te blijven zien en bij de vereniging bekend te staan als dispuut Infinity, dat ook het thema was van de week was. We gingen tijdens de Diesweek van ‘Het Oude Egypte’ op maandag tot ‘to Infinity (and beyond)’ op vrijdag. Het was fantastisch en wat hebben we veel geleerd. Ik ga er van uit dat onze Diesweek niet vergeten wordt, maar herinnerd blijft tot in ‘infinity’.
