Het is woensdagmiddag en ik zit braaf in de bieb te studeren. Nou ja, dat is de bedoeling. Ik zit namelijk al een uur naar mijn scherm te staren en heb nog niks nuttigs gedaan. Echter, vervelen doe ik me niet. De bieb is een eigen wereldje opzich. Na enkele dagen in de bieb ga je mensen herkennen, ontdek je patronen en ontwikkel je puntjes van irritatie. Je hoeft er niet eens hele dagen achter elkaar voor in de bieb te zitten, een paar uur is eigenlijk al voldoende.
Zo zit ik in de juridische bibliotheek op het KOG en tijdens het studeren de laatste dagen zie ik steeds dezelfde mensen en taferelen, zoals:
– de jongen met een raar groen bladerig goedje (thee?) in zijn drinkflesje
– het meisje dat zuchtend achter haar laptopje zit en steeds moeilijker gaat kijken (herkenbaar)
– een groepje internationale studenten dat ieder half uur koffie gaan drinken
– een meisje dat liters water achterover slaat (nadorst?!)
– studenten die niet kunnen fluisteren (irritant!)
– een meisje dat keihard op het toetsenbord tikt
– de biebmiep die als versteend naar het computerscherm staart
– een middelbare scholiere die braaf wiskundesommen maakt (uhm, wat doe jij hier?)
– een oudere man die geconcentreerd veel te ingewikkeld uitziende artikelen leest
– en nog honderd studenten die allemaal hun eigen ding doen
De bieb is een soort habitat waarin iedereen in zij of haar eigen bubbel leeft. En ik? Ik ben met wat geluk een uurtje geconcentreerd waarna ik mijn omgeving weer veel interessanter vind dan de opdracht die ik toch echt eens moet gaan afmaken, hoor ik ieder hakje tikken en praat ik teveel met mijn studiegenootjes. Ach, ik kom mijn uurtjes in de bieb wel door en zit ik er soms zo lang dat ik aan het einde van de dag een spinnenweb op mijn fiets aantref!
