Studenten zijn er in alle soorten en maten. Groot, klein, slim, iets minder slim, hardwerkend, geïnteresseerd, dronken of nuchter. Maar één ding hebben deze leuke jongvolwassen personen allemaal gemeen: een bloeiende passie voor een handeling genaamd uitstellen. Dat schept een band, maar ondertussen zitten we er wel mee. Een oplossing heb ik helaas nog niet, maar een blog erover wel.
Als je liever je kamer gaat stofzuigen dan dat je aan een paper begint, dan weet je dat het menens is. Als je liever de was gaat doen dan dat je een college terugkijkt, dan weet je dat je echt iets aan je studie moet gaan doen. Als je liever de fusie gaat opruimen dan dat je een werkgroep voorbereidt, dan weet je dat de grens van het uitstellen echt is bereikt. En toch zal je er nooit mee stoppen.
Nadelig met een hoofdletter N
Maar waarom? We weten allemaal dat er oprecht geen enkel voordeel zit aan uitstellen. Sterker nog, tijdens het uitstellen kun je niet eens zonder schuldgevoel Netflix kijken en de dag voor de deadline krijg je standaard een zenuwinzinking. Door de tijdsdruk die je zelf hebt gecreëerd, zit er niets anders op dan de opdracht afraffelen en het is maar goed dat je net voordat je het papier in het postvakje wil gooien ziet dat je ‘betekend’ met een d hebt geschreven. Het schijnt dat stam+t in het Nederlands toch meer een regel dan een optie is.
Netflix en nu pas echt chill
Op tijd aan een opdracht beginnen, heeft daarentegen geen enkel nadeel: tijd gaat het je toch wel kosten, dus of je die nu kwijt bent of later, dat maakt niet uit. Wat wel uitmaakt, is het fijne geruste gevoel dat je krijgt als je het nu doet, waardoor je vervolgens weer helemaal zen in je yogalegging door het leven kan gaan en je je niet schuldig hoeft te voelen als je ‘netflix’ in de zoekbalk intikt in plaats van ‘blackboard’. Ook kun je rustig bedenken hoe je te werk moet gaan en als je iets niet snapt, heb je alle tijd om de meest betrouwbare bron van het wereldwijde web, oftewel Wikipedia, te raadplegen. Wanneer je klaar bent, heb je zelfs nog tijd over om je werk een keer te herlezen en kun je voorkomen dat je een week later midden in de nacht wakkerschiet, omdat je je weer herinnert dat je ergens voor de grap ‘haha snap hier de ballen van’ had ingevuld en dat niet meer verbeterd hebt.
Ruimte voor verbetering
Maar wat is dan toch dat grote obstakel? Die betonnen muur, die vrachtwagen in het straatje naar het Lipsius waardoor niemand er ooit langs kan? Wat houdt ons tegen? Stiekem weten we dat allemaal, maar toegeven is iets anders. Ik vrees namelijk dat het iets te maken heeft met een woord dat begint met een l en eindigt op uiheid. Dat schijnt namelijk een eigenschap te zijn waar menig student weleens last van heeft. Nu maar hopen dat we daar overheen groeien, want anders krijgen mijn blogs nooit een goede titel.
Sommige zaken stel ik liever uit dan andere. Papers zijn bijvoorbeeld mijn lievelingsdingen om uit te stellen. Wat stel jij het liefste uit (en hoe ga je dat de volgende keer niet doen natuurlijk)?
