‘Bij Universiteit Leiden leer je de wereld kennen’, zo klinkt de leus van de universiteit. Onder aan collegepresentaties lijkt het meer een verkoopleus dan een lijfspreuk. Maar voor mij is het tegendeel al lang bewezen: ik heb in mijn studiecarrière (zoals mijn vader het altijd gniffelend noemt) fantastische mensen leren kennen (zoals de Ducklings) uit alle hoeken van de wereld en ik heb geweldige reizen gemaakt voor mijn studie. Neem bijvoorbeeld mijn trip naar Borneo, dat was geweldig. Recentelijk heb ik weer een hele leuk trip gemaakt. Dit keer niet in de jungle van Maleisië, maar naar de straten van het authentieke Italië.
Mari en ik bij het boek van onze begeleider en hoe we elkaar ontmoet hebben!
Mijn trip leidt naar Perugia, een studentenstad in het midden van Italië. Het stadje is precies waar je aan denkt bij een ‘authentiek italiaans stadje’, maar daarom zeker niet minder leuk. In de stad is geen rechte lijn te vinden: de huizen staan schots en scheef en ook de trappen lopen niet zoals je zou verwachten. Daarnaast lijk je in Perugia altijd omhoog te lopen. Tóch doet Perugia me wel een beetje aan Leiden denken. Het is klein en knus, alles is te lopen en Perugia is ook enkele studenten rituelen rijk.
Maar ik ging niet zomaar naar Perugia. Ik ging er heen om mijn studiemaatje Mari te bezoeken. Ik heb haar ontmoet tijdens mijn stage op Naturalis en we zijn altijd vrienden gebleven. Ze kon naar Leiden komen door een Erasmus beurs. Op de eerste foto zie je de oorzaak hoe we elkaar hebben leren kennen: onze stagebegeleider heeft een boek geschreven over evolutie van geslachtsdelen bij insecten. Mari zag het boek in deze winkel liggen en besloot dat ze bij hem onderzoek wilde doen.
Het grote plein waar studenten samenkomen en lekker een biertje doen
Om terug te komen op de studentenrituelen: hoe koud het ook is, de studenten komen ’s avonds bijeen bij de trappen op het grote plein. De meesten blijven daar zitten of lopen heen en weer de hoofstraat door terwijl ze met elkaar praten. Zoals wij ergens in een café een biertje zouden doen, speelt het sociale leven zich hier juist op straat af. En geef ze eens ongelijk als je vrij makkelijk aan Vlaams bier komt, wat je ook nog eens op straat mag opdrinken.
Moerasgebied
Mari is net zoals ik een bioloog en daarom bracht ze mij ook naar hele mooie natuurgebieden. Het centrum van Italië heeft veel grote natuurgebieden. Zo hebben we moerassen, bergen, strand en een grot gezien. Dat laatste is zeker niet de minste, het is de Frasassi Cave. Deze immense grot heeft zeven kamers en de grootste is 210 meter diep! Het verhaal gaat dat de opening van de grot ontdekt is doordat de ontdekker tijdens het doen van zijn behoeft een vreemde bries langs zijn billen voelde..
Een bergnatuurgebied
In Perugia lijk je altijd omhoog te lopen…
We hebben Mari’s familie ontmoet en enkele avonden gediscussieerd over de educatie en universiteiten in beide landen. Zo specialiseren ze in Italië al sneller, je gaat al naar een vrij specifieke middelbare school waarna je vervolgopleiding vrij straight-forward is. De universiteitsgebouwen zijn trouwens heel tof; het is net alsof je op Zweinstein rondloopt. Ook is er vanaf de uni een fantastisch uitzicht over het landschap.
Prachtig uitzicht vanaf de uni
We hebben Mari haar familie mogen ontmoeten
Ik heb een fantastische week gehad in Italië bij Mari. Je zit in principe natuurlijk op de Universiteit om te leren, je een onderwerp eigen te maken en je klaar te maken voor een leuke baan, maar het is juist leuk dat je bij Universiteit Leiden ook de kans krijgt je buiten je studie te ontwikkelen, bijvoorbeeld op sociaal vlak. Dank je wel Mari voor de fantastische week!
