Ik houd niet van afscheid nemen. Afscheid nemen van iets vervelends is nog wel te doen, je gaat dan immers richting iets leukers. Het is een ander verhaal als je afscheid moet nemen van iets waar je veel plezier aan hebt beleefd.

Ik neem afscheid van mijn studententijd – van een tijd van veel vrijheid, nieuwe dingen leren, mensen leren kennen en praten en denken over psychologie en mensen behandelen. Plots voel ik mij oud en volwassen, alsof ik Tom Hanks in Big ben. Ik sluit, na een jaar bloggen over mijn studie, de stage en alles dat bij psychologie hoort, ook mijn serie blogs voor de universiteit af.

Na zeven jaar studeren in Utrecht, Enschede en Leiden is het weer tijd om naar de toekomst te kijken. Het eerstvolgende doel is werk zoeken als psycholoog – hallo zorgmanagers van Nederland! Daarnaast kan ik na gaan denken over wat ik wil gaan doen in de iets verder gelegen toekomst. Psychotherapie is een belangrijke stap. Ik wil ook blijven schrijven, tegen vergoeding als het even kan. Veel plannen, weinig tijd om het uit te voeren.

Enfin.

Na een jaar enthousiast en met veel plezier bloggen – mijn eerste blog ging over het applaudisseren na hoorcolleges, maar ik heb ook geschreven over wat ik nu eigenlijk doe op de opleiding en over mijn perfectionisme – wil ik webredacteuren Annegien en Dirk-Jan bedanken voor alle steun, feedback en hulp die ik heb gekregen. Ik had het gevoel dat ik overal over kon schrijven, met soms zelfs een fuck of een shit tussendoor. De vrijheid en het geschonken vertrouwen waren fijn en passend bij een instelling als Universiteit Leiden.

Ik wil jou ook bedanken. Bedankt voor het lezen van mijn stukken, want schrijven is waardeloos als niemand het leest. Bedankt voor de mooie, ontroerende reacties die je gaf, het veranderde een leuke hobby in een waardevolle ervaring.

Mocht je nu denken “wat kletst hij toch over eerdere blogs”, klik hier en je kunt alles nog eens nalezen. Mocht je denken “ik wil meer van hem lezen!”, klik dan hier voor mijn persoonlijk blog.

Mochten wij elkaar ooit nog eens tegen komen, dan hoop ik dat dit niet in mijn behandelkamer zal gebeuren, maar dat wij elkaar onder de beste omstandigheden ontmoeten.

Het allerbeste,

Bart

image